Kuchnię kaszubską najprościej można opisać trzema słowami – skromna, smaczna i syta.
Dawniej pożywienie ludności wiejskiej terenu Kaszub opierało się na produktach pochodzących z własnego gospodarstwa. Trzonem rolnictwa były gospodarstwa „gburskie” zamożnej warstwy chłopów. Uprawa była nastawiona na produkcję zbóż, strączkowych, okopowych w tym ziemniaków, brukwi, rzepy, marchwi oraz warzyw takich jak cebula. Ziemię pod uprawę warzyw okopowych nawożono obornikiem, a następnie „uciągano” w redliny. Brukiew i marchew dołowano na polu. Z liści brukwi robiono w specjalnych dołach kiszonkę dla bydła. Pożywienie Kaszubów było skromne. Podstawową potrawę stanowiły ziemniaki, które podawano codziennie na obiad. Gdy na wsi panowała bieda, rzadko na stole pojawiało się coś innego. Bardzo popularnym warzywem uprawianym w gospodarstwach kaszubskich była także kapusta. Przygotowywano z niej nie tylko różnego rodzaju zupy np. parzybrodę czy kapuśniak, ale także dania główne jak kapustę duszoną na wędzonce. Danie to było bardzo pożywne, szybkie i tanie.